Frakkland: Forsetinn og forsætis­ráðherra í frjálsu falli í könnunum - hvergi sjást merki um viðspyrnu

François Hollande - staða hans hefur ekki batnað við að lánhæfiseinkunn Frakklands hefur fallið í AA.

Hið lóðrétta fall François Hollandes Frakklandsforseta í skoðanakönnunum vekur vangaveltur hve djúpt forsetinn og Jean-Marcs Ayraults, forsætisráðherra sósíalista, geti fallið. Þeir sem standa að skoðanakönnunum eru mjög hugsi yfir hvert stefni. Sumir stuðningsmenn forsetans reyna að berja í brestina en annars er ástandinu í forsetahöllinni og ráðuneytum í París lýst á þann veg að allur móður sé úr mönnum, þeir viti í raun ekki sitt rjúkandi ráð.

Bruno Jeanbart, forstjóri könnunarfyrirtækisins Opinion Way, segir við Le Figaro laugardaginn 9. nóvember: „Það er líklega til eitthvert gólf, einhver kjarni kjósenda sósíalista sem lætur ekki haggast. Hve margir eru þeir? Við höfum ekki hugmynd um það.“ Blaðið segir að í þessum orðum felist bjartsýni. Það vitnar einnig í Gaël Sliman, aðstoðarforstjóra fyrirtækisins BVA, sem segir: „Það er engin ástæða til að ætla að til sé gólf.“

Könnunarfyrirtækin glíma nú við aðstæður sem þau hafa aldrei kynnst áður. „Frá því að V. lýðveldið kom til sögunnar [1958] hefur forseti aldrei reynst jafn óvinsæll. Meira að segja ekki Nicolas Sarkozy sem þótti standa mjög illa að vígi á sínum tíma,“ segir Gaël Sliman,

Hið sérstaka við óvinsældir François Hollandes er ekki aðeins hve miklar þær eru heldur hve hratt álitið á honum hefur fallið. Á sínum tíma kynntust François Mitterrand, Jacques Chirac ou Nicolas Sarkozy einnig dapurlegum tölum um eigin vinsældir. Þeir féllu þó ekki jafnhratt í áliti. „Það hefur aldrei gerst áður að á aðeins átján mánuðum á fyrsta kjörtímabili falli forseti lýðveldisins svo langt niður,“ segir Bruno Jeanbart.

Bruno Le Roux, þingmaður sósíalista og náinn samstarfsmaður forsetans, segir að vinsældir stjórnmálamanna eða forsetans kunni að aukast jafnhratt og þær hafa hrapað. Le Figaro bendir á að í umræðum um hvort forsetinn nái sér á strik eða ekki sé óhjákvæmilegt að huga að því að hann hafi áunnið sér orð fyrir að geta ekki tekið afdráttarlausar ákvarðanir og þyki ekki sýna þann þrótt sem krafist sé af leiðtoga þjóðarinnar.

„Frakkar hafa á tilfinningunni að hann sé huglaus, áhrifalaus, kraftlaus, að hann láti ekki nóg að sér kveða, taki ekki af skarið. Festist þetta viðhorf í huga fólks verða afleiðingarnar jafn hörmulegar fyrir hann og le Fouquet's fyrir Nicolas Sarkozy [kvöldið sem Sarkozy var kjörinn forseti fór hann á Fourquet´s veitingastaðinn í París sem þykir aðeins fyrir auðmenn eða fína fólkið og eftir það fór hann í nokkurra daga frí á snekkju auðmanns í Miðjarðarhafi þetta spillti strax fyrir honum og hékk eins og svart ský yfir allri forsetatíð hans og réð miklu um að hann náði ekki endurkjöri],“ segir Gaël Sliman.

Le Figaro segir að François Hollande lifi í þeirri trú að hann muni sigrast á óvinsældunum þegar líði á kjörtímabilið og óvinsælar aðgerðir taki skila betri lífskjörum. Sér muni takast að halda öðru vísi á málum en forverum hans úr röðum sósíalista François Mitterrand forseta og Lionel Jospin forsætisráðherra. Þeir hafi báðir notið vinsælda í upphafi en undir lok stjórnarferilsins búið við miklar óvinsældir. Gaël Sliman segir hins vegar alls ekki víst að Hollande muni njóta þess í auknum vinsældum þótt ástandið batni. Staðan sé orðin svo slæm að allur kraftur sé úr nánustu samstarfsmönnum forsetans sem geri honum og ríkisstjórn enn erfiðara um vik en ella væri.