Skiptar skoðanir Sigmundar Davíðs, Árna Finnssonar og Douglas Carswell um áhugavert álitamál

Það er ekki gott fyrir ímynd nýrrar ríkisstjórnar að forsætisráðherra hennar lendi í deilum við náttúruverndarsamtök á fyrstu dögunum, eins og Sigmundur Davíð hefur gert. Náttúruverndarsinnar eru öflugur hópur í samfélaginu í öllum flokkum. Það þarf ekki mikið til að þeir hefjist handa.

Hins vegar kann hinn nýi forsætisráðherra að hafa meira til síns máls en ætla mætti við fyrstu sýn.

Í útvarpsþætti á laugardagsmorgni sagði Sigmundur Davíð um athugasemdir við þingmál(og hér er vitnað til eyjunnar):

„Ja, mest var þetta nú sama athugasemdin. Við þingmenn fáum stundum 400 eða 500 tölvupósta með sama textanum. Þetta er afleiðing af þróun upplýsingatækninnar.“

Árni Finnsson brást hinn versti við fyrir hönd Náttúruverndarsamtaka Íslands og sagði í yfirlýsingu:

„Staðreyndin er sú, að frjáls félagasamtök alls staðar þar sem lýðræði ríkir hafa haft að markmiði að virkja almenning fyrir sinn málstað“.

Þetta er áhugavert álitamál. Sl. föstudag fjallaði brezkur þingmaður Douglas Carswell um þetta álitamál í athyglisverðri grein í Financial Times. Hann segir:

„Stjórnmálamenn uppgötva fljótt að ekki er hægt að endurtaka á netinu, það sem þeir eru vanir að gera utan netsins. Í stað þess að dreifa þeirri “línu sem á að taka„ og búin hefur verið til á aðalskrifstofum flokksins, þá þarftu að geta sagt hvað þú sjálfur ert að hugsa. Í kosningabaráttu í aukakosningum í Eastleigh fyrir skömmu sendu nokkrir þingmenn Íhaldsflokksins samhljóða tilbúin tíst, þar sem ráðizt var á andstæðing í tilraun til að vekja athygli á mótsögnum í málflutningi Frjálslyndra. Það hafði engin áhrif. Óáreiðanleiki íhaldsmanna varð málið, sem var rætt.“

Og Carswell bæti við.

„Ef við eigum að endurheimta traust kjósenda - og fjölga flokksmeðlimum-verða ráðamenn í flokkum að átta sig á og viðurkenna, að áreiðanleiki skilaboða er mikilvægari en einsleitni“

Það skiptir ekki máli, hvort texti er saminn á skrifstofu stjórnmálaflokks eða samtaka, sem berjast fyrir ákveðnum málefnum. Ef vinnubrögðin eru efnislega þau sömu, að á skrifstofunni er saminn texti, hann síðan sendur út til félagsmanna með áskorun um að senda hann á viðkomandi aðila, þá er það ekki hið sama og að fjögur hundruð einstaklingar sendi tölvupósta til Alþingis með sínum eigin skoðunum á málinu. Síðarnefnda vinnuaðferðin er margfallt áhrifaríkari.

Um fyrri aðferðina má kannski segja, að hún sé eins konar skipulagt áreiti.

Þetta ættu bæði náttúruverndarsamtök og önnur samtök, sem vinna að þjóðþrifamálum að hugleiða.

Netið kallar á ný vinnubrög eins og brezki þingmaðurinn segir.

SG