Úrslitin-Alþingi-ESB-umsókn

Það er forvitnilegt að skoða úrslit kosninganna í fyrradag til borgarstjórnar Reykjavíkur og annarra sveitarstjórna og stöðu þeirra flokka, sem 16. júlí 2009 samþykktu á Alþingi að Ísland skyldi sækja um aðild að Evrópusambandinu. Tæplega þremur mánuðum áður höfðu farið fram Alþingiskosningar. Samfylkingin hafði unnið umtalsverðan sigur, sem gerði henni kleift að knýja fram á Alþingi samþykkt fyrir umsókn. Jafnan síðan hefur verið ljóst, að raunverulegur meirihluti var ekki til staðar þá á Alþingi fyrir þeirri umsókn og er ekki fyrir hendi í dag. Það er ótrúlegt ábyrgðarleysi af alþingismönnum að greiða atkvæði í svo stóru máli gegn vilja sínum en það er önnur saga.

Nú er ljóst að sá flokkur, Samfylkingin, sem knúði fram samþykkt Alþingis 16. júlí 2009 í krafti sigurs í þingkosningum skömmu áður hefur beðið afhroð í nýafstöðum sveitarstjórnarkosningum. Þetta kemur skýrt fram í atkvæðatölum í Reykjavík. Í Reykjavíkurkjördæmunum tveimur fékk Samfylkingin samtals 23235 atkvæði í þingkosningunum 25. apríl 2009. Í borgarstjórnarkosningunum sl. laugardag 29. maí, 13 mánuðum seinna fékk Samfylkingin 11334 atkvæði. Hún hafði tapað nær 12 þúsund kjósendum á þessum stutta tíma, nánast 1000 kjósendum í mánuði hverjum frá þingkosningunum.

Ekki ver útkoman betri hjá Vinstri grænum, þeim flokki, sem gekk gegn eigin sannfæringu og rétti upp hönd með aðildarumsókn. Sá flokkur fékk samtals 16538 atkvæði í Reykjavíkurkjördæmunum tveimur 2009 en sl. laugardag fékk hann í Reykjavík 4255 atkvæði og hafði tapað 12283 atkvæðum á rúmu ári.

Samtals hafa því tæplega 24 þúsund kjósendur í Reykjavík snúið baki við þeim tveimur flokkum, sem hlut áttu að máli á Alþingi 16. júlí 2009.

Í þingkosningunum 2009 fékk Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavíkurkjördæmunum tveimur samtals 15717 atkvæði. Í borgarstjórnarkosningunum nú fékk flokkurinn 20006 atkvæði og hafði því bætt við sig 4289 atkvæðum.

Þessar tölur í Reykjavík sýna stöðu Samfylkingarinnar, sem forystuflokks þeirra, sem berjast fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu í hnotskurn en þær endurspegla heildarúrslit kosninganna að verulegu leyti. Þær sýna, að Samfylkingin er trausti rúin. Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra og formaður flokksins viðurkenndi það að sumu leyti um helgina en alveg ljóst að hún fer ekki ótilneydd frá völdum. Vill greinilega frekar verða flæmd úr stjórnarráðinu af verkalýðshreyfingunni eins og nú blasir við að muni gerast.

Nú stefnir í að ráðherraráð Evrópusambandsins ákveði 17. júní n.k. á þjóðhátíðardegi Íslendinga að taka upp viðræður við Ísland um aðild að ESB. Þær viðræður eiga þá að hefjast á grundvelli aðildarumsóknar, sem náð var fram eins og að framan var lýst en enginn meirihluti er fyrir. Þeim verður stýrt af Íslands hálfu af fulltrúa flokks, sem fékk útreið í kosningum sl. laugardag.

Þetta er auðvitað algerlega óviðunandi staða í lýðræðisríki. Í ljósi hennar eiga þeir þingmenn á Alþingi, hvar í flokki, sem þeir standa að láta á það reyna fyrir 17. júní, hvort sá þingmeirihluti, sem er andvígur aðildarumsókn er tilbúinn til þess að stíga fram og láta í sér heyra. Kannski hefur liðið ár sýnt þeim þingmönnum Vinstri grænna sem við sögu komu að það leiðir ekki til fylgisaukningar í stjórnmálum að snúast gegn sannfæringu sinni.

Meirihluti Alþingis getur ekki látið minnihluta Alþingis, sem hefur ekkert bakland, sem máli skiptir í samfélaginu í þessu máli komast upp með að fara sínu fram, hvað sem á gengur.