Ungum jafnaðarmönnum sigað á Jón Bjarnason

Á tíma menningarbyltingarinnar í Kína fyrir tæpri hálfri öld beitti Maó, formaður, einræðisherra í nafni kommúnista, þeirri aðferð að senda ungt fólk, rauðliða, á vettvang til að úthrópa þá, sem hann vildi, að hyrfu af vettvangi. Beittu rauðliðarnir niðurlægjandi aðferðum gegn fórnarlömbunum og tóku sum þeirra af lífi í þágu málstaðarins.

ESB-aðildarsinnar undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar beita nú svipaðri aðferð til að ýta Jóni Bjarnasyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, út í ystu myrkur fyrir það eitt, að hann efast um réttmæti þeirra aðferða, sem beitt er við að koma þjóðinni inn í ESB.

Śtefan Füle, stækkunarstjóri ESB, sagði á blaðamannafundinum í Brussel 27. júlí sl., þegar hann minnti Össur á, að engar varanlegar undanþágur yrðu veittar frá sjávarútvegsreglum ESB, að hann hefði heimilað miklar fjárveitingar til að laga íslenska stjórnsýslu að kröfum ESB samhliða því, sem peningum yrði veitt til uppfræðslu og áróðurs á Íslandi.

Þegar ráðuneytisstjóri Jóhönnu Sigurðardóttur sendir minnisblað frá forsætisráðherra um, hvernig brugðist skuli við fyrirmælunum frá Füle við ráðstöfun ESB-fjármunanna, bregst Jón Bjarnason við þeim frá sjónarhóli síns ráðuneytis. Við það umturnast Jóhanna og Össur. Þau ráðast á Jón og gefa rauðliðum sínum veiðileyfi gegn honum, eins og sést af ályktun ungra jafnaðarmanna, sem birtist síðdegis. Þar segir:

„Ungir Jafnaðarmenn bregðast ókvæða við þeim hvatvísu ummælum Jóns Bjarnasonar landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra þess efnis að íslensk stjórnvöld segi ósatt frá því hvernig samningaferli við Evrópusambandið sé háttað og að ríkisstjórninni beri að draga umsókn um aðild að Evrópusambandinu til baka.

Ítrekuð dæmi eru til um að Jón Bjarnason sé ófær um að starfa jafnfætis ríkisstjórninni og beinlínis þvert á stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnarflokkanna, þá má nefna andstöðu hans við uppstokkun innan stjórnarráðsins og tregleika við eflingu nýliðunar og samkeppni í landbúnaðargeiranum. Í ljósi þess krefjast Ungir jafnaðarmenn tafarlausrar afsagnar Jóns Bjarnasonar af stóli landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra.“

Rauðu varðliðarnir voru aldrei krafðir sannanna, þegar þeir brugðust „ókvæða við“ á sínum tíma. Sagan hefur hins vegar leitt í ljós, að þeir létu stjórnast af blindu ofstæki án virðingar fyrir staðreyndum. Hið sama má segja um efni þessarar ályktunar Ungra jafnaðarmanna. Hún einkennist af ofstæki og virðingarleysi fyrir skoðunum, sem falla ekki að sjónarmiðum ESB-aðildarsinna undir forystu Jóhönnu og Össurar. Helst kysu Ungir jafnaðarmenn, að Jón Bjarnason yrði settur upp á vagn og dreginn um götur og torg til að sem flestir gætu gert aðsúg að honum undir þeirra stjórn. Þeir vilja hrekja hann úr ráðherraembætti með góðu eða illu.

Aðför ESB-aðildarsinna undir forystu Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar að Jóni Bjarnasyni er ekki aðeins skref þeirra til að bola honum úr ríkisstjórninni. Hún er einnig áminning til allra innan stjórnarráðsins um að sitja og standa í ESB-aðildarmálinu eins og Jóhönnu og Össuri er þóknanlegt. Hinum reiðu, rauðu, ungu jafnaðarmönnum má siga á fleiri en Jón Bjarnason.

Sérkennilegasta hlið þessa máls er langlundargeð vinstri-grænna gagnvart Samfylkingunni, þegar ráðist er að einum ráðherra þeirra á þennan veg. Bandalag þeirra Árna Þórs Sigurðssonar og Steingríms J. Sigfússonar við Samfylkinguna um að koma Íslandi í ESB er þeim meira virði en gæta stöðu eigin flokksbróður. Þeir fórnuðu Ögmundi Jónassyni vegna Icesave-málsins og búa sig nú undir að fórna Jóni Bjarnasyni í þágu ESB.

Völdin eru Steingrími J. Sigfússyni kærari en virðing eigin flokks. Málefnin skipta hann engu mál, það er löngu vitað..