Árni Páll flytur blekkingarræður í Brussel

Hér var í gær, 18. maí vakin athygli á því að Árni Páll Árnason, efnahags- og viðskiptaráðherra, hefði flutt tvær ræður í Brussel í vikunni til að kynna stöðu Íslands og málstað. Ræður ráðerrans hafa ekki verið birtar í heild en í endursögn efnahags- og viðskiptaráðuneytisins er þetta meðal annars haft eftir ráðherranum:

„Hrunið á Íslandi hefði sýnt varnarleysi ríkja sem tækju fullan þátt á innri markaði Evrópu án þess að búa að sterkum gjaldmiðli og aga og aðhaldi sameiginlegra stofnana ESB. Aðild Íslands að ESB myndi skapa nauðsynlegan ramma til að Ísland gæti keppt af krafti á innri markaðnum til frambúðar.“

Þegar þessi orð hins íslenska ráðherra eru skoðuð í ljósi þess sem gerst hefur á innri markaði Evrópu frá því að íslenska bankakerfið hrundi hljóta þau að hafa vakið undrun áheyrenda hans. Hvernig getur nokkur og þá allra helst efnahags- og viðskiptaráðherra haldið því fram að smáríki á innri markaði Evrópu hafi sterkar varnir í ríkisfjármálum eða í þágu bankakerfisins?

Þrjú lítil evru-ríki: Grikkland, Írland og Portúgal hafa verið sett í spennutreyju af öðrum evru-ríkjum og þjóðir þeirra eru þrautpíndar til að efnahagsvandi þeirra verði ekki til þess að grafa undan evrunni. Í öllum þessum ríkjum hefur orðið hrun ekki síður en á Íslandi. Að halda því fram að þau séu betur sett innan evru-svæðisins en Ísland utan þess er argasta blekking.

Ef fyrir ráðherranum hefði vakið að skýra málstað Íslands í ljósi samstarfs þess við ESB hefði hann átt að kynna efni bréfsins sem hann hefur sent Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) vegna Icesave-málsins, þar sem gerð er grein fyrir brotalöminni í ESB/EES-reglunum sem stuðlaði að hruni bankakerfisins á Íslandi og leiddi til Icesave-deilunnar.

Raunar er með ólíkindum ef ráðherrann hefur látið undir höfuð leggjast í för sinni til Brussel að vinna málstað Íslands í deilunni við ESA stuðning. Það er ekki gert með hinum tilvitnuðu orðum hér að ofan. Á meðan ESB breytir ekki ESB/EES-reglum um starfsemi fjármálastofnana er sama hætta á ferðinni og fyrir bankahrun hvort sem Ísland er innan ESB eða fyrir utan.

Í tilkynningu efnahags- og viðskiptaráðuneytisins um síðari ræðu Árna Páls Árnasonar í Brussel segir:

„Ráðherra nefndi að Icesave-málið væri ekki þess eðlis að það ætti að hafa áhrif á stöðu Íslands á alþjóðavettvangi.“

Þetta segir sami ráðherra og fyrir 9. apríl taldi að Íslandi yrði útskúfað á alþjóðavettvangi ef þjóðin segði nei við IcesaveIII. Ef til vill er mannlegt að ráðherrann þegi nú um þann hræðsluáróður. Ráðherrann hefði hins vegar mátt skýra fyrir áheyrendum sínum rangindin sem felast í kröfum Breta og Hollendinga í garð Íslendinga. Ekki er minnst á að ráðherrann hafi lýst undrun sinni yfir afstöðu ESA eða dregið í efa réttmæti lögskýringa stofnunarinnar. Þar er um að ræða meginmál sem snertir öll ríki á ESB/EES svæðinu. Sérfræðingar í háskólum, og fjölmiðlum hafa tekið undir málstað þeirra sem greiddu atkvæði gegn Icesave III og lýstu þar með vantrausti á túlkun ESA, Breta og Hollendinga á hinu evrópska regluverki.

Hafi Árni Páll Árnason látið undir höfuð leggjast að skýra málstað meirihluta íslensku þjóðarinnar í Icesave-málinu sannast enn einu sinni að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er ófær um að gæta þjóðarhagsmuna í því. Ráðherrar treysta sér ekki til þess þar sem þeim finnst að með því séu þeir að vinna á móti höfuðmáli ríkisstjórnarinnar, aðildinni að Evrópusambandinu.

Í báðum ræðum sínum í Brussel talaði Árni Páll um ESB-aðildina á þann veg að hún væri bæði sjálfsögð og nauðsynleg án þess að láta hins getið að meirihluti þjóðarinnar væri á móti henni. Þar brást honum einnig bogalistinn og blekkti áheyrendur sína.

Að öllu athuguðu hefði verið skynsamlegast fyrir ráðherrann að halda sig heima í stað þess að draga upp ranga mynd af hagsmunum og afstöðu Íslands í ræðum í Brussel.