Evrukrísan dýpkar stöðugt

Því fer víðs fjarri að evrukrísunni sé lokið. Það er augljóst að í efnahagskerfi Spánar eru tveir mjög veikir hlekkir. Annars vegar bankarnir, sem hafa ekki bókfært öll sín töp og hins vegar sjálfstjórnarsvæðin, sem er nú kannski vont orð yfir þau héruð á Spáni, sem búa við eigin stjórn í tilteknum málum. Hin síðarnefndu hafa lítið hugað að niðurskurði útgjalda og afleiðingin er sú, að þrátt fyrir góðan vilja stjórnvalda í Madrid hefur Spánverjum ekki tekizt að ná settum markmiðum. Nú eru aftur að birtast fréttir um að spænsk stjórnvöld muni leita eftir láni úr hinum tímabundna neyðarsjóði ESB, EFSF, til þess afmarkaða verkefnis að endurfjármagna spænsku bankana.

Á Ítalíu stendur Mario Monti, forsætisráðherra, frammi fyrir nýjum vandamálum, sem eru í því fólgin að verg landsframleiðsla Ítala á þessu ári mun dragast meira saman en áður var áætlað. Afleiðing þess er sú, að þær aðhaldsaðgerðir, sem hann var búinn að keyra í gegn duga ekki til og þá er spurning, hvort hann hefur bolmagn til að ná meiru fram.

Aðildarríki evrusvæðisins hafa miklar áhyggjur af þingkosningunum í Grikklandi hinn 6. maí n.k. Staðan í þeim nú er sú, að flokkar yzt til hægri og vinstri eru að ná til sín meira fylgi og jafnframt að mynda pólitísk bandalög sín í milli, sem að óbreyttu getur valdið uppnámi í samskiptum Grikkja og þríeykisins svonefnda að kosningum loknum.

Jafnframt beinist athygli fjármálamarkaða nú í vaxandi mæli að Frakklandi. Fjárlagahalli er mjög mikill þar eða um 5,2%. Hollande, sem raunhæfar líkur eru á að verði kjörinn forseti í seinni umferð kosninganna hefur haft við orð að krefjast endurskoðunar á ríkisfjármálasamningnum. Það mun ekki ganga hljóðalaust fyrir sig í samskiptum hans og Angelu Merkel ef af verður.

Martin Wolf, hinn kunni blaðamaður á Financial Times er nýkominn úr 10 daga heimsókn til Bandaríkjanna. Niðurstaða hans af samtölum við áhrifamenn þar er að þeir telji að evrusvæðið eigi sér ekki langa framtíð fyrir höndum.

Hér heima fyrir er fleirum og fleirum að verða ljóst að þegar af þeim ástæðum, sem hér hafa verið raktar var aðildarumsókn Íslands að ESB mjög misráðin. Í nýrri yfirlýsingu Samstöðu, hins nýja stjórnmálaflokks Lilju Mósesdóttur segir:„Evrópusambandið glímir sjálft við gjaldmiðils- og skuldakreppu, sem ekki er séð fyrir endann á.“

Í raun og veru er spurningin ekki lengur sú, hvort á að stöðva þetta ferli, heldur hvernig bezt er að gera það.