ESB smýgur um íslenzka stjórnkerfið

Nú eru þrjú og hálft ár liðið frá því meirihuti Alþingis samþykkti að sækja um aðild að Evrópusambandinu fyrir Íslands hönd. Í upphafi var því heitið að umsóknarferlið yrði opið og gagnsætt. Hið þveröfuga hefur gerzt. Sagt er frá því hvaða kaflar hafa verið opnaðir og hverjum hafi verið lokað en það er í raun og veru allt og sumt. Íslenzka þjóðin veit ekkert um það, sem raunverulega hefur gerzt og er að gerast á bak við tjöldin. Einhver sagði að peningar séu eins og vatn. Þeir smjúgi um allt. Peningar frá Evrópusambandinu smjúga um allt íslenzka stjórnkerfið án þess að þjóðin geri sér nokkra grein fyrir því, sem er að gerast. Ísland er að sogast inn í kerfi ESB, þótt yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar sé því andvígur.

Þess vegna er nauðsynlegt að stöðva þessa þróun snemma á nýju ári. Og það þarf nýr meirihluti á Alþingi að gera. Að því búnu er ástæða til að gera rækilega úttekt á því sem raunverulega hefur gerzt fram til þessa og gefa út um það eins konar hvítbók, svo að hver einasti borgari þessa lands hafi aðgang að upplýsingum um veruleikann í því, sem búið er að pukrast með undanfarna tæpa 40 mánuði á bak við tjöldin og í skúmaskotum stjórnkerfis, sem þorir ekki að segja þjóðinni hvað það hefur verið að bauka við.

Í öðrum nálægum löndum eru vaxandi efasemdir um þann farveg, sem Evrópusambandið stefnir í. Vel má vera að sá farvegur henti meginlandsþjóðunum í Evrópu. Ljóst er að miklar efasemdir eru um það í Bretlandi að stefnan í átt til Bandaríkja Evrópu henti þeim. Búast má við að áþekkar umræður eigi eftir að kom upp bæði í Danmörku og Svíþjóð.

Í Noregi eru umræðurnar byrjaðar að snúast um það, hvort EES-samningurinn henti Norðmönnum og fullt tilefni til að spyrja sömu spurninga hér á Ísland, þegar hér er komið sögu.

Ný viðhorf eru að skapast. Nýja Norðrið kallar. Það þýðir að mikilvægt er fyrir okkur Íslendinga að auka samstarf okkar við Grænlendinga, Kanadamenn og Bandaríkin og þá ekki sízt við Alaska. Augljóst er að við eigum að leggja stóraukna áherzlu á samstarf við Norðmenn um Norðurslóðir og það sama á auðvitað við um Rússland, sem mun leika stórt hlutverk í uppbyggingu þessa svæðis á næstu áratugum.

Þess vegna er nú tímabært að móta nýja utanríkisstefnu fyrir Ísland 21. aldarinnar. Augljóst er að það verða ekki ESB-flokkarnir, sem gera það. Þess vegna hvílir sú skylda á Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki. Þeir verða að hefjast handa.