Það liggur ekki fyrir að tilraun ESB-ríkjanna takist

Styrjöldin,sem háð var á Balkanskaga á tíunda áratug síðustu aldar sýndi á margan hátt í hnotskurn ástandið á meginlandi Evrópu í nokkrar síðustu aldar. Stöðugar erjur, óeirðir og stríð á milli nágranna, sem gert var út um með vopnum. Hryllingurinn náði hámarki þegar eyða átti fólki af Gyðingaættum fyrir aðeins 70-80 árum. Að sumu leyti var framferði hinna stríðandi fylkinga á Balkanskaga engu betra.

Þegar horft er til Balkanskaga, þar sem í raun og veru hefur ekki orðið nein grundvallarbreyting á viðhorfi fólks, hvers til annnars, þótt vopnin ráði ekki lengur ferðinni og jafnframt til þess uppnáms, sem er í Evrópu vegna tilrauna til að sameina þessar þjóðir í eitt ríkjabandalag, má velta því fyrir sér, hvort þær göfugu hugsjónir, sem lágu að baki stofnun Evrópusambandsins séu yfirleitt framkvæmanlegar.

Á Spáni vilja bæði Katalóníubúar og Baskar sjálfstæði. Á Bretlandseyjum vill stór hluti Skota sjálfstæði og meginþorri Skota vill meiri sjálfstjórn. Á Norður-Írlandi vill stór hluti sameinast írska lýðveldinu. Verulegur stuðningur er í Belgíu við að kljúfa ríkið í tvennt.

Tékkar og Slóvakar fylgdu slíkum hugmyndum eftir og komu þeim í framkvæmd í Tékkóslóvakíu. Þeir stofnuðu tvö sjálfstæð ríki. Í forsetakosningum í Tékklandi fyrir skömmu voru draugar gamallar fortíðar endurvaktir. Annar frambjóðandinn var sakaður um að tala eins og Súdeten-Þjóðverji og þar með vísað til deilna þriðja ríkisins og Tékkóslóvakíu um Súdeta-héruðin í aðdraganda heimsstyjaldarinnar síðari. Sá sami frambjóðandi var sakaður um að tala ekki nógu góða tékknesku en hann hafði alizt upp í Austurríki að mestu leyti vegna þess, að faðir hans hafði hrakizt úr landi vegna andstöðu við nazista. Spurt var, hvort Tékkar gætu þolað forsetafrú, sem talaði ekki tékknesku!

Í Grikklandi og á Ítalíu er fortíðin stöðugt rifjuð upp og þar með þriðja ríkið, þegar eitthvað bjátar á í samskiptum við Þjóðverja.

Í Bretlandi er komin upp sterk hreyfing fyrir því að yfirgefa Evrópusambandið.

Má ekki búast við að Finnar grípi fyrsta tækifæri til að gera kröfu til hluta lýðveldsins Karelíu í Rússlandi?

Sagan sækir þessar þjóðir heim svo og efnamunur. Fátækari þjóðir í Suður-Evrópu eiga erfitt með að taka við fyrirskipunum frá ríkari þjóðum í Norður-Evrópu.

Þótt tilraunir til að sameina Evrópu í eitt ríkjabandalag séu á fullri ferð væri óhyggilegt að halda að niðurstaðan liggi þegar fyrir. Þessi merkilega tilraun getur spurngið í loft upp fyrr en varir.

Það er ekkert vit í því fyrir þjóðir, sem hafa alla tíð staðið utan við þessi átök að gerast hluti af þeim.