Blekkingarnar um Evrópu­stofu

Í Morgunblaðinu birtist laugardaginn 9. mars frásögn af ferðum sem skipulagðar hafa verið af Evrópusambandinu fyrir íslenska sveitarstjórnamenn. Tilefnið er sagt að finna megi í svonefndum Kaupmannahafnarskilyrðum fyrir ný ESB-aðildarríki þar sem lögð sé áhersla á mikilvægi sveitarstjórnastigsins. Þá er haft eftir þeim sem skipuleggur þessar ferðir á vegum Sambands ísl. sveitarfélaga að ferðirnar nýtist hvort sem Íslendingar fari í ESB eða ekki! Látið er í veðri vaka að þær tengist ekkert aðildarumsókninni.

Hér bætist enn einn hlekkurinn í blekkingarkeðjuna sem notuð er til að draga Íslendinga sífellt lengra inn í ESB. Látið er eins og Brussel-boðsferðir sem ESB fjármagnar vegna ESB-aðildarumsóknarinnar eigi ekkert skylt við umsóknina. Menn fari til Brussel til að öðlast almennan fróðleik um ESB, fróðleik, sem auðveldlega má afla sér á auðveldari hátt.

Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra hefur forystu í blekkingariðjunni í þágu ESB. Það sannaðist enn einu sinni á alþingi föstudaginn 8. mars þegar hann svaraði fyrirspurn frá Vigdísi Hauksdóttur, þingmanni Framsóknarflokksins, sem spurði hvað um misræmið í upplýsingum utanríkisráðuneytisins um stöðu Evrópustofu hér á landi, annað væri sagt um hana núna en í ársbyrjun 2012.

Össuri þótti ekki miklu skipta þótt hann hefði orðið tvísaga í málinu. Nú talaði hann um Evrópustofu sem hluta af sendiráði ESB á Íslandi sem lyti reglum Vínarsamningsins um stjórnmálasamband ríkja. Vigdís spurði þá hvort starfsmenn Evrópustofu nytu starfskjara sendiráðsmann. Össur svaraði því engu heldur upphóf venjulegan skæting í garð þingmannsins.

Evrópustofa er starfrækt af almannatengslafyrirtækinu Athygli í umboði Media Consulta í Berlín sem gerði tilboð til stækkunardeildar ESB og fékk tveggja ára samning árið 2011 og 1,4 milljón evrur í greiðslu til að sinna ESB-kynningarstarfi á Íslandi. Látið var í veðri vaka að ekki væri um aðildaráróður að ræða, hann yrði stundaður af sendiráði ESB á Íslandi. Evrópustofa hefur síðan skipulagt áróðursferðir ESB-sendiherrans fráfarandi um landið.

Að utanríkisráðherra Íslands skuli jafna þessari starfsemi við störf Menningarstofnunar Bandaríkjanna á sínum tíma sýnir í hvílíkar ógöngur ráðherrann hefur ratað í blekkingariðju sinni. Hvenær ferðaðist sendiherra Bandaríkjanna um landið og hvatti til þess að Ísland yrði ríki í Bandaríkjunum? Hvenær lögðu Bandaríkjamenn sig sérstaklega fram um að stofna til tengsla við sveitarstjórnamenn á Íslandi til að laga þá að bandarískum sjónarmiðum um starfsemi sveitarfélaga?

Ósannindi utanríkisráðherra til varnar Evrópustofu sýnir að full ástæða er til að ræða málefni þessarar stofnunar. Upplýsingafulltrúi utanríkisráðuneytisins hefur ekki látið svo lítið að svara ítrekuðum fyrirspurnum Evrópuvaktarinnar um á hvaða grunni ráðuneytið lítur á Evrópustofu sem stofnun undir Vínarsamningnum um stjórnmálasamband ríkja.

Það er sama hvert er litið málstaður ESB-aðildarsinna er á þann veg að grípa verður til blekkinga í stað þess að segja frá hlutunum eins og þeir eru.