Um óskiljanlega þrá­hyggju Samfylkingar

Eftir því sem myndin af stöðu mála í Evrópu verður skýrari verður þráhyggja og evruárátta Samfylkingarinnar óskiljanlegri. Eins og fram kom hér á Evrópuvaktinni í gær hefur bandaríska dagblaðið Wall Street Journal, sem er eitt virtasta viðskiptadagblað í heimi komizt að þeirri niðurstöðu að nú standi yfir í Evrópu mesta efnahagslægð frá lokum heimsstyrjaldarinnar síðari. Jafnframt er ljóst af umfjöllun blaðsins, að skuldakreppan í sumum evrulandanna er miðpunktur þessarar efnahagslægðar.

Ekki eru nema nokkrar vikur liðnar frá því að Árni Páll Árnason, formaður Samfylkingar hamaðist á því í málflutningi sínum fyrir kosningar að eina björgun Íslendinga væri að taka upp evru. Hann lofaði gulli og grænum skógum með evrunni. Lægi vöxtum. Hagstæðari húsnæðislánum. Lægra vöruverði o.sv. frv.

Veruleikinn í Evrópu, sem blasir við hverjum sem er sýnir að þetta eru staðlausir stafir. Hvað getur valdið því að Samfylkingin er haldin slíkri þráhyggju í sambandi við evruna?

Wall Street Journal heldur því fram, að það sé enginn bati á næsta leiti og ekkert ljós í myrkinu. Allar fréttir, sem berast frá Evrópu benda til hins sama. Efnahagslægðin er að dýpka og ná til fleiri landa og þar á meðal til Frakklands.

Samfylkingin hefur hins vegar enn tíma til að breyta um stefnu en sá tími er að renna út. Hún getur rökstutt breytta afstöðu með því að það sé nauðsynlegt frá hennar sjónarhóli séð að doka við og sjá hvernig Evrópuríkjunum tekst að vinna úr þeim vandamálum sem þau standa frammi fyrir. Þau vandamál hverfa ekki á nokkrum mánuðum. Angela Merkel (Mamma Merkel eins og nú er farið að kalla hana í Þýzkalandi) hefur sjálf sagt að það geti tekið áratug.

Árni Páll ætti að íhuga að breyta nú um stefnu í ESB-málum og stuðla þar með að meiri sátt í íslenzku samfélagi. Með því mundi hann líka gefa Samfylkingunni lífsvon, sem eins og nú horfir við á ekki langt líf fyrir höndum.