Framkvæma­stjórn ESB og feilspor Össurar

Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra skipulagði ferð sína til Brussel nokkrum vikum fyrir kosningar á þann veg að hann fengi örugglega fagnaðarfund með Stefan Füle, stækkunarstjóra ESB, og öðrum framkvæmdastjórum þótt þeim væri öllum ljóst að Össur hefði engin tök lengur á aðildarmálinu og þetta yrði örugglega kveðjustund með honum sem utanríkisráðherra.

Framkvæmdastjórnin lét sig hafa það að taka þátt í leikriti með utanríkisráðherra Íslands eftir kosningahandriti mannsins sem hafði tekist að klúðra aðildarmálinu á svo eftirminnilegan hátt að í stjórnmálasögu Íslands hefur enginn flokkur farið jafnilla út úr kosningum og ESB-flokkurinn, Samfylkingin, 27. apríl 2013.

Þessi framganga framkvæmdastjórnarinnar sýnir hollustu hennar við viðmælanda sinn. Allir vissu um holan hljóm í stórkallalegum yfirlýsingum Össurar Skarphéðinssonar og manna hans um að einstaklega mikill árangur hefði náðst síðan 16. júlí 2009 – það er að loka 11 samningsköflum af 33. Allt eru þetta kaflar sem falla að aðild Íslands að evrópska efnahagssvæðinu (EES).

Kristrún Heimisdóttir lögfræðingur er ómyrk í máli um vinnubrögð Össurar Skarphéðinssonar í ESB-málinu á fésbókarsíðu sinni fimmtudaginn 23. maí. Hún segir að innan Samfylkingarinnar hafi Össur aldrei gefið færi á ræða raunverulega stöðu aðildarumsóknarinnar í stað þess hafi verið gripið til þess ráðs að persónugera vandamálin í ráðherranum Jóni Bjarnasyni en það hafi aldrei verið annað en „eitt stórt yfirvarp“ eins og hún orðar það.

Nauðsynlegt er að halda þessum þætti aðildarviðræðnanna til haga þegar hugað er að næstu skrefum af hálfu íslenskra stjórnvalda. Á sama tíma og framkvæmdastjórnin hefur sungið blekkingarsönginn með Össuri um framgang ESB-viðræðnanna hefur hún sett í smáaletrið að Íslendingar ráði ferðinni og ekki verði farið hraðar en þeir ákveði.

Í þessum orðum talsmanna ESB felst að hætti Íslendingar viðræðunum sé þeim sjálfhætt. Er ekki ólíklegt að þeirri skoðun verði nú flaggað af stækkunardeildinni.

Með hliðsjón af framgöngu Brusselmanna gagnvart fyrrverandi utanríkisráðherra hljóta þeir að vilja skapa traust á milli sín og nýs utanríkisráðherra með því að koma einnig til móts við óskir hans og sýna honum skilning. Verði annað uppi á teningnum dregur það aðeins úr trúverðugleika framkvæmdastjórnarinnar hér á landi og hleypir illu blóði í samskipti sem eiga að vera góð og snurðulaus þrátt fyrir feilspor Össurar Skarphéðinssonar og klaufalega málsmeðferð hans.