Er nýtt „löndunarbann“ í aðsigi?!

Gömlu nýlenduveldin í Evrópu eru söm við sig. Þau urðu rík með því að fara ránshendi um auðlindir annarra þjóða, sérstaklega í Asíu og Afríku. Og þegar þau höfðu ekki lengur afl til þess að sækja á þær slóðir með hernaðarlegu ofbeldi sneru þær sér að því, sem nærtækara var, fiskimiðunum við Ísland. Það er í raun og veru ótrúleg saga, að Íslendingar hafi ekkert skref geta stigið í útfærslu fiskveiðilögsögunnar við Ísland án þess að vera beittir ofbeldi af hálfu Breta sérstaklega.

Þorskastríðunum lauk með fullum sigri okkar, þegar síðasti brezki togarinn hvarf af Íslandsmiðum hinn 1. desember 1976 og ástæða til að minnast þess þann sama dag árið 2026 en þá verða 50 ár liðin frá þeim merka atburði.

Nú hefur Evrópusambandið tekið við þessu hlutverki Breta og hefur í hótunum við okkur vegna makrílveiða. Ekki beindum við makrílnum inn í íslenzka fiskveiðilögsögu. Nú segist Evrópusambandið framkvæma hótanir sínar fyrir lok þessa mánaðar.

Árið 1952 var lagt löndunarbann á íslenzka fisk í Bretlandi vegna útfærslu fiskveiðilögsögunnar í 4 sjómílur. Það stóð í fjögur ár. Löndunarbannið leiddi til þess að við fundum aðra markaði fyrir fiskafurðir okkar.

Það á eftir að koma í ljós hverjar „refsiaðgerðir“ Evrópusambandsins verða vegna makrílveiða okkar. Verði þær löndunarbann eða ígildi þess verður það okkur hvatning til þess að vera ekki jafn háðir Evrópumörkuðum og við höfum að einhverju leyti verið á seinni tímum. Það er hægt að eiga viðskipti við aðrar þjóðir en Evrópuríkin. Sú var tíðin að bæði Bandaríkin og Rússland voru mikilvægir markaðir fyrir íslenzkar fiskafurðir og Kína hefur orðið það í vaxandi mæli á seinni árum.

Evrópuríkin ættu að hafa lært það af sögunni, að Íslendingar verða ekki kúgaðir. Það er liðin tíð að þessi gömlu stórveldi geti kúgað sjálfstæð ríki.

Við eigum góða bandamenn þar sem Færeyingar eru. Það verður fróðlegt að sjá hver viðbrögð Norðurlandaþjóðanna, sem standa innan Evrópusambandsins verða. Standa Danir, Svíar og Finnar með Íslendingum eða standa þessar þjóðir með gömlum nýlendukúgurum? Stundum verða menn að taka afstöðu og komast ekki upp með fagurmælin ein.

Hins vegar er einn þáttur þessa máls sem vert er að huga að. Það er ekki við hæfi að Írar beiti Evrópusambandinu fyrir sig í þessu máli. Það eru ekki mörg dæmi í evrópskri sögu um jafn svívirðilega meðferð stórþjóðar á smáþjóð eins og framferði Breta gagnvart Írum hefur verið í 800 ár.

Það er fleira sem sameinar Íra og Íslendinga en það sem sundrar. En íslenzka utanríkisþjónustan hefur haft meiri áhuga á að vera hampað í hásölum valdsins í Evrópu en að rækta pólitísk tengsl við Íra.