Evrópu­sambandið er komið í ógöngur

Það þarf mikið til að dagblað á borð við Financial Times tali á þann veg sem það gerir í leiðara og um er fjallað á stjórnmálavakt Evrópuvaktarinnar í dag, að þeir menn, sem helzt eru nefndir til sögunnar sem nýir forystumenn framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, séu upp til hópa menn gærdagsins, fulltrúar pólitískrar yfirstéttar í Evrópu, sem hafi misst öll tengsl við þær 500 milljónir manna, sem búa í aðildarríkjum ESB.

En það er alveg ljóst að það er rétt mat hjá FT að ráðandi hópar í Evrópu ganga ekki í takt við fólkið í þessum löndum.

Fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því að það er ekki hægt að þvinga almenning í þessum löndum inn í frekara sameiningarferli. Forsenda fyrir því að koma evrunni í réttan farveg er sameiginleg stefna 18 aðildarríkja hennar í ríkisfjármálum. Aðildarríkin munu ekki fallast á að afhenda skrifstofuveldi í Brussel það fjárveitingavald, sem þjóðþingin hafa nú.

Sameiningarþróunin er komin á endapunkt þess sem er pólitískt framkvæmanlegt.

Að sumu leyti má segja að þeir sem lengst vilja ganga í sameiningarþróuninni standi fyrir aðför að lýðræðinu í Evrópu. Það er ekki með nokkru móti hægt að yfirfæra til skrifstofuveldis, sem bera ekki ábyrgð gagnvart nokkrum aðila völd sem fólkið í þessum löndum hefur falið fulltrúum sínum á þjóðþingum. Eina leiðin væri sú að Evrópuþingið fengi fjárveitingavaldið í sínar hendur og meirihluti þess stæði að baki sameiginlegri ríkisstjórn.

Finnst einhverjum líklegt að brezka konungsdæmið afsalaði sér sjálfstæði sínu með þeim hætti, svo dæmi sé tekið?!

Ætli Danir, Svíar og Finnar væru tilbúnir til þess?

Evrópusambandið er komið í ógöngur. Og það mun taka það langan tíma að finna leið út úr þeim.

Ef hún finnst þá nokkurn tímann.