Hvernig dettur þeim þetta í hug?

Þótt umræður á Alþingi síðustu daga hafi verið ömurlegar og að sumu leyti sorglegar vegna þess að þingið hefur sokkið svo djúpt í lágkúru hefur þó ýmislegt athyglisvert komið fram og þá ekki sízt þetta:

Skýrsla Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands sýnir að forystumenn og talsmenn fyrrverandi ríkisstjórnar héldu uppi skipulegri blekkingarstarfsemi sem hafði það að markmiði að telja fólki trú um að eitthvað væri hægt, sem ekki er hægt varðandi undanþágur frá grunnreglum Evrópusambandsins. En umræður um skýrsluna benda jafnfarmt til þess að þeir hinir sömu hafi verið farnir að trúa eigin blekkingaráróðri.

Á annan veg var t.d. ekki hægt að skilja ræðu Guðmundar Steingrímssonar, leiðtoga Bjartrar Framtíðar síðdegis í gær, þegar hann virtist trúa því að það væru einhverjir möguleikar á samningum um grundvallarreglur ESB vegna sjávarútvegsmála, sem gætu tryggt Íslendingum yfirráð yfir auðlindum hafsins. Skýrslan sýnir ótvírætt að svo er ekki og ummæli stækkunarstjóra ESB á blaðamannafundi með Össuri Skarphéðinssyni sýna að svo er ekki.

Hvað getur valdið því, að hið mætasta fólk virðist trúa því að eitthvað sé hægt þótt æðstu embættismenn ESB hafi sagt skýrt og skilmerkilega að svo sé ekki?

Annað sem hefur vakið eftirtekt er að talsmenn Samfylkingarinnar virðast trúa því, að eitthvað liggi að baki þingsályktunartillögu ríkisstjórnarinnar annað en það sem fram hefur komið. Katrín Júlíusdóttir, varaformaður Samfylkingar, hefur aftur og aftur spurt hvað liggi að baki, hvað hafi gerzt, sem valdi því að ríkisstjórnin leggi svo mikla áherzlu á þetta mál. Birgitta Jónsdóttir, þingmaður Pírata hefur tekið undir þær spurningar.

Auðvitað er ekkert á bak við þessa tillögu annað en það sem við blasir. Stjórnarflokkarnir vilja draga aðildarumsóknina til baka enda tími til kominn.

Það eru margar ástæður sem valda því að aðild að Evrópusambandinu hentar Íslendingum ekki. En stóra málið er auðvitað að með aðild værum við að afhenda Evrópuþjóðum yfirráð yfir auðlindum hafsins, sem þessi þjóð hefur lifað á um aldir ásamt því að rækta landið. Þessar sömu Evrópuþjóðir hafa öldum saman látið greipar sópa um auðlindir okkar. Við náðum ekki fullum yfirráðum yfir þeim fyrr en hinn 1. desember 1976.

Af hverju í ósköpunum ættum við að láta þær af hendi?

Hvernig dettur einhverjum kjörnum fulltrúum þjóðarinnar á Alþingi í hug að ljá máls á því?