Hvað varð um verkalýðshreyfinguna?-Nýr forystumaður fólksins kemur fram á sjónarsviðið

Hvað ætli hafi orðið um verkalýðshreyfinguna á Íslandi? Sú var tíðin, að hún var það forystuafl, sem beitti sér, þegar talið var vegið að hagsmunum almennings. Á því hefur engin breyting orðið í útlöndum. Það var verkalýðshreyfingin á Spáni, sem beitti sér fyrir allsherjarverkfalli þar í landi í síðustu viku til þess að mótmæla niðurskurðaraðgerðum stjórnvalda. Það var verkalýðshreyfingin í Evrópu, sem beitti sér fyrir mótmælagöngu í Brussel í síðustu viku vegna aðhaldsaðgerða stjórnvalda í mörgum evrulöndum, sem raktar eru til Brussel. Það er verkalýðshreyfingin á Írlandi, sem hefur beitt sér gegn aðgerðum stjórnvalda þar í landi. Þemað er alls staðar það sama. Það er verið að mótmæla niðurskurði á útgjöldum þessara ríkja, sem talið er að efnt sé til í því skyni að friða alþjóðlega fjármálamarkaði, m.ö.o. að friða kapítalistana.

Í fyrrakvöld, mánudagskvöld, voru átta þúsund manns saman komin á Austurvelli til þess að krefja stjórnvöld um aðgerðir vegna brýnna vandamála þúsunda ef ekki tugþúsunda fjölskyldna og heimila á Íslandi.

Þessar aðgerðir voru ekki skipulagðar af verkalýðshreyfingunni. Þær virðast hafa verið sjálfsprottnar. Hvar var verkalýðshreyfingin? Hvar var Alþýðusambandið? Hvar var verkalýðsfélagið Efling?

Hafa þessir aðilar ekki lengur áhuga á slíkum hagsmunamálum félagsmanna sinna? Gera má ráð fyrir, að yfirgnæfandi meirihluti þess fólks, sem var á Austurvelli eigi aðild að einhverju verkalýðs- eða launþegafélagi. En verkalýðshreyfingin þegir þunnu hljóði. Það heyrðist heldur ekki í henni í gær. Er svo komið, að forystumenn verkalýðshreyfingarinnar séu orðnir partur af hinni „ráðandi stétt“ á Íslandi og þess vegna þegi þeir?

Stöku sinnum heyrast aðrar raddir úr ranni verkalýðsfélaganna. Stundum frá Akranesi og stundum frá Húsavík. Það eru einhverjir uppreisnarmenn í forystu verkalýðsfélaganna þar, sem eru ekki alveg sáttir við stöðu verkalýðssamtakanna um þessar mundir.

Fyrstu viðbrögð ríkisstjórnarinnar í gær, þriðjudag, benda til þess að hún skilji ekki hvað var að gerast á Austurvelli. Það dugar ekki til að friða fólk að kalla saman einn fund með stjórnarandstöðunni og hafa ekkert að segja á þeim fundi. Verði framhald á slíkum viðbrögðum ríkisstjórnar eru endalok hennar fyrirsjáanleg.

En það er umhugsunarefni fyrir forystumenn verkalýðsfélaganna að hið sama getur átt við um þá. Geri þeir sér ekki grein fyrir því, að þeirra staður er á Austurvelli en ekki í lokuðum herbergjum stjórnarráðsins verður einhvers konar bylting á vettvangi verkalýðshreyfingarinnar. Og þá verða uppreisnarmennirnir á Akranesi og á Húsavík kannski í meiri hávegum hafðir.

Kannski ættu þau Jóhanna Sigurðardóttir, Steingrímur J. Sigfússon og Gylfi Arnbjörnsson að horfa saman á samtal Þórhalls Gunnarssonar við Ölmu Jenny Guðmundsdóttur, sem RÚV sýndi í gærkvöldi, þriðjudagskvöld.

Hafi átta þúsund manns á Austurvelli ekki dugað til þess að þau skilji hvað er að gerast á meðal fólksins í landinu er ekki útilokað að samtalið við Ölmu Jenny skili þeim árangri.

Þar er greinilega á ferð nýr forystumaður fólksins.

.