Formaður velferðar­nefndar alþingis vegur að biskupi - hneykslast á stuðningi við Land­spítalann

Frú Agnes M. Sigurðardóttir biskup sagði í nýárspredikun sinni að vegið væri að öryggi landsmanna í heilbrigðismálum. Á Landspítalanum væri tækjakostur svo bágborinn og úr sér genginn að til vandræða horfði. Þjóðkirkjan ætlaði því að efna til söfnunar fyrir sjúkrahúsið. Enginn sem hlustaði á biskup gat látið sér detta annað í hug en fyrir henni vekti að leggja góðum málstað lið og mælast til þess við presta og aðra að hvetja þjóðina til samstöðu um að efla Landspítalann öllum til góðs.

Sigríður Ingibjörg Ingadóttir

Nú er komið í ljós að ekki tóku allir því fagnandi að biskup landsins gengi fram fyrir skjöldu í þágu góðs málstaðar. Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, þingmaður Samfylkingarinnar og formaður velferðarnefndar alþingis, er hin versta vegna þessara hugmynda biskups eins og heyra mátti í hádegisfréttum ríkisútvarpsins fimmtudaginn 3. janúar. Björn Valur Gíslason, þingmaður vinstri-grænna og formaður fjárlaganefndar alþingis, kveinkar sér undan framtaki biskups á vefsíðu sinni þótt ekki verði þeir kveinstafir raktir hér enda er hann að hverfa af hinum pólitíska vettvangi eftir að hafa stuðlað að falli eigin flokks í könnunum.

Á ruv.is er útskrift á reiðilestri Sigríðar Ingibjargar. Henni þykir „mjög einkennilegt að þjóðkirkjan telji það vera hlutverk sitt að safna fé fyrir Landspítalann eftir að hafa þrýst á um og fengið tugmilljóna aukafjárframlag, vegna meints fjárskorts kirkjunnar“ við gerð fjárlaga ársins 2013. Hvert er samhengið þarna á milli skýrði þingmaðurinn ekki en hún mun leiða annan lista Samfylkingarinnar í Reykjavík í komandi þingkosningum. Á að skilja þessi orð þannig að kirkjan hefði átt að leggja árar í bát vegna afgreiðslu alþingis á fjárlögum og efna frekar til fjársöfnunar í eigin þágu?

Í gildi er samkomulag milli ríkis og kirkju um fjárhagsleg málefni. Ríkið fór á svig við þetta samkomulag með skerðingum eftir hrun og kirkjan leitast eins og aðrir við að rétta sinn hlut. Að tengja það tækjakaupum fyrir Landspítalann og láta eins og þingmenn hafi velt þeim málaflokki fyrir sér annars vegar og fjármálum kirkjunnar hins vegar er fráleitt.

Sigríður Ingibjörg ræðst einnig að biskupi fyrir að minnast á þetta í nýárspredikun sinni sem þingmaðurinn nefnir að vísu „áramótaspjall“ og lýsir það vel hvaða hug hún ber til helgihalds en orðrétt sagði þingmaðurinn:

„Það hefur lengi tíðkast á Íslandi að frjáls félagasamtök hafa safnað miklu fé til tækjakaupa fyrir sjúkrahús og heilbirgðisstofnanir og þau hafa kannski gert það af meiri auðmýkt en kirkjan og ekki básúnað um þessi góðverk sín í áramótaspjalli.“

Að formaður velferðarnefndar tali þannig um það sem af góðum huga er gert og skýrt er frá á prédikunarstóli í Dómkirkjunni þegar biskupinn yfir Íslandi talar á nýársdag til þjóðarinnar lýsir í besta falli virðingar- og þekkingarleysi en í hinu versta illum huga í garð biskups og þjóðkirkjunnar.

Á vefsíðunni ruv.is er fleira haft eftir Sigríði Ingibjörgu sem talin er ein af vonarstjörnum Samfylkingarinnar og var meðal annars orðuð við formannsframboð. Hún er hins vegar yfirlýstur stuðningsmaður Guðbjarts Hannessonar velferðarráðherra. Á ruv.is er þetta haft eftir henni:

„Mér finnst það nú skjóta svolítið skökku við, ekki það að ég sé ekki þakklát fyrir það eins og aðrir borgarar landsins að það séu keypt tæki á Landspítalann. En í síðustu fjárlögum var bætt við 600 milljónum til tækjakaupa á Landspítalanum. En það var jafnframt, vegna mikils þrýstings frá þjóðkirkjunni, bætt við tugum milljóna til þjóðkirkjunnar, vegna fjárskorts, meints fjárskorts, þar á bæ. Og þá veltir maður fyrir sér, er það eðlilegt að opinber stofnun eins og þjóðkirkjan sem telur sig vera í svo miklum fjárskorti að hún þurfi viðbótarfjárveitingu milli umræðna í fjárlögum, fari í slíka söfnun þegar hún er að þiggja fé frá ríkinu sem hefði annars getað farið í tækjakaup eða niðurgreiðslu skulda. Ég skil vel að þjóðkirkjan vilji láta gott af sér leiða og bæta ímynd sína í leiðinni en spurningin er hvort þetta samræmist hlutverki hennar. Mér finnst það kannski ekkert rangt [að kirkjan standi að fjársöfnun - innskot fréttamanns] en mér finnst það mjög einkennilegt að hún líti á þetta sem hlutverk sitt og er sjálf rekin fyrir ríkisfjármuni og hefur sótt mjög fast á auknar fjárveitingar. Það hefur lengi tíðkast á Íslandi að frjáls félagasamtök hafa safnað miklu fé til tækjakaupa fyrir sjúkrahús og heilbirgðisstofnanir og þau hafa kannski gert það af meiri auðmýkt en kirkjan og ekki básúnað um þessi góðverk sín í áramótaspjalli.“

Ástæða er til að velta fyrir sér hvort Guðbjartur Hannesson, velferðarráðherra og formannsframbjóðandi, sé sammála þessari afstöðu flokkssystur sinnar og stuðningsmanns. Endurspeglar þessi afstaða hug forystu Samfylkingarinnar í garð þjóðkirkjunnar? „Sjálf rekin fyrir ríkisfjármuni“ segir Sigríður Ingibjörg þegar að baki fjárgreiðslna til þjóðkirkjunnar er samningur sem tryggir sjálfstæði hennar í öllum efnum og án þess að skilyrði séu sett fyrir starfi hennar og boðun. Orðalagið gefur til kynna að Sigríður Ingibjörg telji sig hafa eitthvert vald til íhlutunar um innri málefni kirkjunnar í krafti opinberra fjármuna.

Bj. Bj.