Hvenær hættir talið um dómstólaleiðina?

Eftirlitsstofnun EFTA, ESA

Hér á þessum vettvangi hafa verið færð rök fyrir því, að ekkert liggi fyrir um að Bretar og Hollendingar mundu leita til dómstóla felli íslenzka þjóðin Icesave III í þjóðaratkvæðagreiðslu í apríl. Jafnframt hefur komið fram að jafnvel þótt ESA fari með málið til EFTA-dómstólsins yrðu Bretar og Hollendingar að hefja mál fyrir íslenzkum dómstólum til þess að hafa í höndum aðfararhæfa kröfu.

Reimar Pétursson, hæstaréttarlögmaður hefur bent á, að ekkert liggi fyrir um að vextir yrðu dæmdir í slíku máli. Þá bendir Reimar á, að kröfur Breta og Hollendinga byrji að fyrnast í október 2012.

Þegar á allt þetta er litið er erfitt að skilja málflutning þeirra ráðherra, þingmanna og fjölmiðla, sem halda því fram, að Íslendingar eigi bara tveggja kosta völ, að samþykkja Icesave III eða taka áhættu af dómstólaleiðinni. Sú áhætta, sem fylgir dómstólaleiðinni er augljóslega mun takmarkaðri heldur en þessir aðilar halda fram.

Hvað ætli valdi því, að í bráðum tvö ár hefur hópur stjórnmálamanna, embættismanna og sérfræðinga reynt að hræða íslenzku þjóðina til að borga sem mest af skuldum einkafyrirtækis í útlöndum?

Hvað ætli valdi því, að tveir vinstri sinnaðir stjórnmálamenn hafa verið í forystu fyrir þeim hópi, Steingrímur J. Sigfússon og Svavar Gestsson með dyggum stuðningi Jóhönnu Sigurðardóttur. Viðleitni þeirra lýsir Financial Times á þann veg, að með því yrðu Íslendingar bundnir á skuldaklafa Breta og Hollendinga í 35 ár.

Og rétt að halda því til haga að í upphafi héldu þessir aðilar því fram, að Íslendingum bæri skylda til skv. samningunum um EES að borga. Sú fullyrðing hefur verið hrakin með eftirminnilegum hætti m.a. af Rannsóknarnefnd Alþingis.

Nú heyrist hún ekki lengur.

Hvenær þagna staðhæfingarnar um dómstólana?