Hans eigin orð-hvers vegna skrifaði Vilhjálmur undir?

Hér á Evrópuvaktinni voru gerðar athugasemdir við nýgerða kjarasamninga, bæði áður en þeir voru gerðir og eftir að þeir voru undirritaðir og bent á að atvinnulífið hefði ekki efni á þeim að undanskildum sjávarútvegi og öðrum atvinnugreinum, sem hafa tekjur í erlendum gjaldmiðli. Afleiðingin yrði sú, að fyrirtæki mundu segja upp fólki eða hækka verð á vöru og þjónustu eða hvoru tveggja.

Í viðtali við Morgunblaðið sl. laugardag segir Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins:

„Við....vissum það fyrir að það eru margir sem eiga í erfiðleikum með þetta, ekki bara hækkanirnar sem slíkar heldur líka eingreiðsluna. Þetta eru bara mjög dýrir samningar.“

Og:

„Það lá alveg fyrir að mörg fyrirtæki sem starfa á heimamarkaði mundu eiga mjög erfitt með að takast á við þessar hækkanir. Sum fyrirtæki ráða ekki við þessar launahækkanir öðruvísi en með tvennu: að hækka verð eða segja upp fólki.“

Og loks:

„Við verðum að fá auknar fjárfestingar í atvinnulífinu....Annars verður þetta einhver blanda af verðbólgu og atvinnuleysi.“

Eftir að hafa lesið þessi ummæli framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins er spurningin þessi:

Hvernig í ósköpunum stendur á því, að mennirnir gerðu þessa samninga?

Af hverju tóku Samtök atvinnulífsins þátt í því að gera kjarasamninga, sem þau vita að leiða til uppsagna og verðhækkana?

Það væri æskilegt að vinnuveitendur gerðu betur grein fyrir því.

Sú skýring dugar ekki að þeir hafi trúað því, að ríkisstjórnin mundi gera eitthvað sem gerði þeim kleift að standa undir samningunum.

Það getur ekki verið að slík „börn“ hafi verið í samninganefnd Samtaka atvinnulífsins.

Og eins og þeir vita sjálfir borgar orðið „atvinnuleiðin“ ekki kauphækkanir.