Fréttastofan tekur syrpu vegna hugmynda um skattalækkanir

Fréttastofa ríkisútvarpsins leitar sér gjarnan að syllu þar sem fréttamenn geta staðið dögum saman og flutt röð frétta sem þjónar ákveðnu markmiði. Það er misjafnt hvað ber hæst hverju sinni. Á hinn bóginn bregst ekki að syllan er til vinstri í þjóðfélagsumræðunni.

Nú hafa fréttamenn ríkisútvarpsins tekið sér fyrir hendur að standa vörð um háa skatta og flókið skattkerfi sem Steingrímur J. Sigfússon reisti á sósíalískum viðhorfum. Hann kynnti það fyrst til sögunnar í hugmyndafræðilegu kveri sínu árið 2006 og hratt í framkvæmd með Indriða H. Þorlákssyni í skjóli hrunsins undir þeim formerkjum að hann væri að bjarga þjóðarbúinu frá gjaldþroti.

Fréttastofan lagði blessun sína yfir þessa umturnun á einföldu, gegnsæju skattkerfi á sínum tíma. Yfirlýst markmið var að ná í skottið á þeim ríku.

Óli Björn Kárason, varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins, segir réttilega í Morgunblaðinu miðvikudaginn 16. júlí:

„Sú sósíalíska hugmyndafræði skattkerfisins sem innleidd var í tíð fyrri ríkisstjórnar hefur leitt til þess að millistéttin hefur þurft að bera þungar byrðar á undanförnum árum. Hvorki launamaðurinn né litli atvinnurekandinn hafa miklar áhyggjur af meintri þenslu í efnahagslífinu. Þeir hafa hins vegar bundið vonir við að undir forystu Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar yrðu klyfjarnar léttari.

Uppstokkun skattkerfisins, samhliða endurskipulagningu ríkisrekstrar og aðhaldi í opinberum fjármálum, er ekki aðeins réttlætismál heldur skynsamleg stefna í efnahagsmálum. Þannig stendur ríkisstjórnin best undir vonum og væntingum millistéttarinnar.“

Skoðanir af þessu tagi eiga ekki upp á pallborðið í fréttum ríkisútvarpsins. Þar miða umræður um skattamál að því að gera hugmyndir um skattalækkun á launamanninn og litla atvinnurekandann sem tortyggilegastar. Ekki spillir sé unnt að ala á meintum ágreiningi milli forsætisráðherra og fjármálaráðherra í leiðinni.

Fréttamiðlun af þessu tagi hefur búið um sig eins og hver önnur meinsemd í Efstaleiti þar sem fréttastofan hefur ekki aðeins sérstöðu að þessu leyti heldur einnig hinu að hún flytur ekki viðskiptafréttir sem sérstakan dagskrárlið. Er það líklega einsdæmi um megin fréttastofu í nokkru landi heims – nema kannski þar sem menn viðurkenna ekki tilvist markaðsaflanna og þykir því ástæðulaust að flytja fréttir af þeim.

Bj. Bj.