Upplýsinga­gjöf Össurar

Í ræðu sinni á Alþingi í gærmorgun,um utanríkismál sagði Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra m.a.:

„Það er mikilvægt að hafa umsóknarferlið eins opið og gagnsætt og hægt er, ekki sízt til að eyða tortryggni og misskilningi, sem jafnvel örlar stundum á hjá stöku háttvirtum þingmanni og jafnvel dæmi um það hjá beztu mönnum í röðum hæstvirtra ráðherra. Þess vegna birti ég á Netinu á sínum tíma allar spurningar framkvæmdastjórnarinnar og svo svör stjórnsýslunnar, jafnóðum og þau voru í mínum höndum.

Í sama anda hef ég ákveðið að fundargerðir samninganefndar og samningahópa verði birtar opinberlega. Samningsafstaða Íslands í einstökum málum verður opinber, þegar hún liggur fyrir og önnur gögn, svo fremi sem samningafólkið okkar telji það ekki skaða samningshagsmuni Íslands eins og þeir eru á hverjum tíma.

Ég tel líka rétt að veita Íslendingum beina hlutdeild í umsóknarferlinu með því að opna gagnvirka vefsíðu, þar sem borgarar geti í senn haft skoðanir á einstökum málum en jafnframt haft reglulega samræðu við aðalsamningamann, sérfræðinga eða ráðherrann sjálfan eftir því sem tilefni er til. Rafræn stjórnsýsla er á fleygiferð og við Íslendingar eigum að nýta okkur kosti hennar í þessu mikilvæga máli

Í þriðja lagi mun aðalsamningamaður Íslands halda fundi um allt land á næstunni til að upplýsa þá, sem áhuga hafa um næstu skref í umsóknarferlinu. Evrópumálin snerta okkur öll og sjálfsagt að menn fái það sem er að gerast – beint í æð.“

Allt er þetta jákvætt hjá utanríkisráðherra. Vandinn er hins vegar sá, að það er ekki víst að gerðir fylgi orðum. Ástæðan fyrir því að þetta er sagt er einfaldlega sú, að upplýsingagjöf ráðherrans sjálfs úr ræðustól á Alþingi í gærmorgun var með endemum. Hann leiddi markvisst hjá sér að svara spurningum, sem til hans var beint. Hann svaraði ekki ítrekuðum spurningum um ákveðna þætti varðandi kostnað við aðildarumsókn. Hann svaraði engu athugasemdum og spurningum varðandi samskipti okkar við 27 aðildarríki ESB, sem leggja mikla vinnu í að fjalla um umsókn Íslands en spyrja sig spurninga um, hvort alvara fylgi máli af okkar hálfu svo dæmi séu nefnd.

Þegar ráðherrann umgengst Alþingi sjálft af slíku virðingarleysi og virðist ekki telja sér skylt að svara efnislegum spurningum annarra alþingismanna fer ekki hjá því að menn velti því fyrir sér, hvort hugur fylgi máli í þeim kafla ræðu ráðherrans, sem hér hefur verið vitnað til. Eða hvort þessi orð voru sýndarmennskan ein.